Kameroen; op naar de tweede helft!

4 februari 2018 - Douala, Kameroen

Februari 2018. De eerste maand januari is alweer voorbij. We zijn hier aan boord ondertussen begonnen aan de tweede helft van deze fieldservice hier in Kameroen! Het klinkt cliché, maar wat gaat de tijd dan toch snel…

Mijn vorige blog was van vlak voor de kerstdagen, dus ik zal vanaf daar verder gaan.. Ik had al genoemd dat het per 1 December één en al kerstsferen is! Toch moet ik zeggen, het “kerstgevoel” van thuis heb ik wel gemist. Hier was alleen zondagavond, kerstavond de kerstavond-dienst – en dat was het. Amerikanen kennen niet meer. Ik mistte om op de eerste kerstdag met de familie naar de kerk te gaan, het samen tafelen en s’ avonds opnieuw naar de kerk (mits ik natuurlijk niet hoefde te werken thuis..).

Hier was het enkel kerstavond de kerkdienst. Eerste kerstdag was wat betreft het eten fantastisch verzorgd! In de ochtend ontbijten met z’n allen bij de Starbucks in’t cafe hier aan boord. Heerlijke broodjes en een fijne kop koffie. Doordat heel wat crewmembers de kerstdagen naar huis zijn gegaan was het minder druk en was het gezellig vol.

Tussen de middag hadden we de kerslunch, het kerstdinner! GENIETEN! Ik noem willekeurig wat dingen op wat we nu hadden – thuis zo gewoon, hier heel speciaal. Oude kaas, schimmelkaas, gerookte zalm, brie, druiven, kiwi’s, mandarijnen, Griekse salade, biefstukje (klein, maar toch!), bolletjes en olijfbroodjes… Heerlijk! Uiteraard is er ’s avonds niet opnieuw gekookt, maar hebben we heerlijk met ons allen de restjes op gegeten :D!

Na de kerst ben ik vertrokken met drie andere Amerikaanse meiden naar Nairobi, de hoofdstad van Kenia. JAJA, uiteindelijk maar toch – het is gelukt met mijn visum.

Het was heerlijk een paar daagjes weg! Geen warme, broeierige hitte daar maar een heerlijke temperatuur van ong. 25 graden. Strak blauwe lucht en een frisse bries! Heerlijke Keniaanse koffie en fijne winkelcentrums! Het leven is gemiddeld genomen daar goedkoper dan hier in Kameroen. Het land is meer ontwikkeld dan de landen hier in West Afrika. Goede wegdekken, straatverlichting, keurige appartementen en overal goede WIFI. Voor degene die de UBER taxi app kennen; het werkt ook daar fantastisch! Het was heerlijk om zelf eten te koken, zelfs een keer eten aan huis te kunnen laten bezorgen (ja echt waar, er is zelfs een soort Keniaanse thuisbezorgd.nl). Toch blijft het wel Afrika, naast de goede wegen loopt het riool – liggen her en der afvalhopen verspreid en zijn er kleine straatwinkeltjes waar moeders met kinderen fruit verkopen. Het centrum van Nairobi heeft mooie, hoge verlichte gebouwen – de rand van Nairobi heeft een gigantische sloppenwijk! En direct naast Nairobi ligt het Nairobi National Park! Voor 1 dag hebben we een safariauto gehuurd en zijn we door dit park gegaan.Nairobi National Park!

Ik moet bekennen dat ik dacht; “dat is vast zo’n grote dierentuin in’t kwadraat”. Maar nee, met de auto kun je er de hele dag verdwalen! Het is echt een gigantisch park waar de dieren in het wild leven. Ja, we hebben er leeuwen gezien, giraffen en zebra’s – en nog veel meer!

Met uiteraard een paar souvenirs en heel wat heerlijke Keniaanse koffie zijn we weer terug gegaan naar huis – HOME SHIP HOME!

De volgende dag weer aan het werk! Voor alle die de tenten een drukke dag wat resulteerde dat er ongeveer 120 patiënten op de kade zaten te wachten voor hun afspraak. Het OK programma moest weer gevuld worden, en voor de kerstdagen hebben we alle verpleegkundige en diagnostische onderzoeken gedaan. Aan het eind van de kerstvakantie zijn er nieuwe chirurgen aan boord gekomen en die moesten natuurlijk hun patiënten gaan beoordelen. Een groot gedeelte van deze patiëntengroep zijn de struma-patienten. Ik heb ik er in Madagaskar ook al eens over geblogt. Dezelfde Australische chirurg was ook dit jaar weer voor 3 weken aan boord! Hij opereert op patiënten met een vergrootte schildklier. Een aandoening dat wereldwijd voorkomt. Ook in NL! Maar in NL heb je medicatie om bijvoorbeeld eventuele klachten te onderdrukken en wanneer de schildklier begint te groeien dan kan deze deels of helemaal worden weggehaald.

Op onze verpleegkundige diagnostische dagen hebben wij al deze 60 patiënten onderzocht, bloed nagekeken op de schildklierfunctie en zo nodig medicatie gestart! CT-scans gemaakt om te kijken hoe de schildklier gegroeid is – goed aardig is en in hoeverre de trachea (luchtpijp) al dicht is gedrukt door deze aandoening.Djenabou, op het eerste gezicht niets te zien...

Eén van deze patienten in Djenabou. Vanuit het noorden helemaal naar de havenstad gereisd. Lees ongeveer 3 dagen onderweg naar een onbekende omgeving naar een schip wat je nog nooit eerder in je leven hebt gezien. Wat begon als een kleine bobbeltje tientallen jaren geleden groeide uit naar een enorme zwelling onder haar kin – groter dan haar eigen hoofd! Met de Afrikaanse stof om haar hoofd en nek gewikkeld valt het in eerste instantie nog niet zo op. Totdat ze haar doek afwikkelt…

Totdat ze haar Afrikaanse stoffen doek weg haalt...!

Ondertussen is ze geopereerd – hoeft ze gelukkig niet levenslangs aan medicatie en is ze 2.5 kg lichter! De vernauwing in haar luchtpijp heeft tijd nodig – maar ook dat zet zich weer uit en zal het ademhalen weer makkelijker gaan. Kan ze weer op haar rug liggen, makkelijker bewegen en adem halen…

Herinneren jullie vanuit mijn vorige blog baby Paul nog? Hij is ondertussen met moeders naar huis! Baby Paul, een maand na zijn eerste binnenkomt - hier ongeveer 4 maand oud!Mogelijk komt hij in april/mei nog een keer terug voor een check up, maar zijn lip is genezen! Kijk nog even naar het verschil; 3 maand oud en zijn gewicht 2 kg, onder zijn geboorte gewicht. 3 maand later is hij 6.4 kg! 4.4 kg gegroeid! Baby Paul. Na zijn operatie! Hier ongeveer 6 maand oud klaar om naar huis te gaan!En kijk eens naar zijn moeder, heeft zij het ook niet goed gehad bij Mercy Ships in het HOPE CENTER en aan boord, ook zij heeft de beruchte Mercy Hips gekregen ;).

Onderstaande foto is onze geliefde patiënt Jean Baptiste met zijn vrouw. Hij kwam in onze screeningstent niet voor zijn ogen, maar vanwege een zwelling onder zijn oor – nabij het kaakgewricht. De zwelling was ongeveer zo groot als een mandarijn.Jean Baptiste met zijn vrouw!

Valt nog mee eigenlijk, ik zie deze aandoening vaker en kan zo groot worden als een meloen. Ik ben van mening dat dit een speelkselkliertumor is. Het groeit langzaam en is in vele gevallen goedaardig. Maar bij langdurige groeit kan je aangezichtszenuw beschadigd worden en bestaat er kans op uitval in het gezicht.

Eenmaal in onze tent kwamen wij er achter dat hij ook een aantal jaren al volledig blind is. Ik heb het oogteam gebeld, en een oogarts is in zijn pauze tussen de werkzaamheden even naar de tent gekomen om hem te onderzoeken. Het zou toch fantastisch zijn, dat we zijn zicht ook nog weer terug kunnen helpen. Echter slecht nieuws; zijn ogen zijn beiderzijds in een vergevorderd stadium van glaucoom waarbij het helaas niet meer mogelijk is om dit operatief te verhelpen.

Een dag later is hij door de chirurg onderzocht, gelukkig kwam hij tot de conclusie dat hij de zwelling wel operabel kan verhelpen (en ja – het was een speekselkliertumor). Echter, toen hij voor het eerst bij ons in de tent kwam, kwamen we er ook achter dat hij een enorme bloeddruk heeft (200/115). Hij wist dit niet, geen geld om ooit een keer naar het ziekenhuis te gaan – laat staan geld om medicatie te kunnen kopen. Nadat de chirurg een akkoord heeft gegeven, gaan wij in screening aan de slag om de bloeddruk geleidelijk om laag te krijgen en een goede nierfunctie te behouden.

(stel dat de chirurg beslist dat een operatie niet mogelijk is – dan hoort de patiënt een NEE en moet hij/zij naar huis. Dan zijn we nog niet gestart met medicijnen wat een ontslag kan bemoeilijken.)

We hebben een algemene regel dat dit binnen 4 weken goed moet zijn, anders wordt het alsnog geen operatie… Week na week kwam hij samen met zijn vrouw bij ons terug voor de medische check. Langzaam ging de bloeddruk naar beneden, de nierfunctie bleef stabiel onder de medicatie en de allerlaatste dag/kans was eindelijk zijn bloeddruk beter; 155/90. Voor velen in NL nog steeds erg hoog, maar deze patient heeft waarschijnlijk jaren met een gigantische hoge bloeddruk geleefd, en dan krijg je deze niet zomaar “gezond” naar beneden.

Een JA – je bloeddruk is goed, je hebt je medicatie juist ingenomen, je hebt de voedingsadviezen hopelijk goed opgevolgd en ja – we kunnen je nu inplannen voor je operatie! Ja, we hebben een klein feestje gevierd in de tent met deze papa Jean Baptiste en zijn vrouw. Een fantastisch, liefdevol en dankbaar echtpaar waar wij allemaal een zwak voor hadden. Het moment is ondertussen een paar maand geleden, maar staat me nog zo goed bij toen ik hen het goede nieuws mocht vertellen.

Sommige patiënten gaan je aan het hart, voor sommige heb je een zwak. Ik weet niet hoe ik had gereageerd als ik hem had moeten vertellen dat zijn bloeddruk niet goed is en een operatie daarom niet door kan gaan..

Uiteraard ben ik hem nog een keer tijdens zijn opname op gaan zoeken – hij zag me niet, maar herkende me stem wel! Hij stond gelijk op, kreeg een dikke knuffel en daarna volgde zijn vrouw.

Na zijn operatie kwam hij  - uiteraard nog steeds samen met zijn vrouw – bij ons de tent binnen om even hallo te zeggen zijn helende wond te laten zien. Geen zwelling meer, die ander alleen maar groter groeit tot kilo’s toe als je er niets meer aan doet.. Opnieuw nog één een dikke knuffel, nog één en toen gingen ze naar huis. Uren hier vandaan, ergens midden in het land in een dorpje wetend dat we elkaar nooit meer zullen zien..

De contacten tussen patiënt en verpleegkundige is hier toch zo anders aan boord. Thuis gebeurt en doe je het gewoon niet – patiënt een knuffel geven. En hier is het de normaalste zaak van de wereld…

Tot en met half mei screenen we dagelijks door! We zijn deze weken momenteel  druk met algemene chirurgie, aangezichtschirurgie en plastische chirurgie. Een aantal voorbeelden;

-          Algemene chirurgie

o   Lipomen lichaam (van pruim- grootte tot meloengrootte of nog groter…)

o   Liesbreuken (van kleine zoals we die in NL kennen tot ananasgrootte…)

o   Struma – goedaardige doorgroei van de schildklier, goiter.

o   Niet ingedaalde teelballen (cryptorchisme)

-          Aangezichtschirurgie & KNO (Max.facs.)

o   Speekselkliertumoren

o   Onderkaaktumoren (mandibulaire tumoren)

o   Bovenkaaktumoren  (maxillaire turmoren)

o   Gespleten lip en gehemelte (schisis)

o   Gesloten kaken (ankylosis – TMD - Trismus)

o   Goedaardige woekering van bloedvaten (Hemangiomen)

o   Noma – een gedeelte van je gezicht is weggevreten door een bacterie

o   Slijmcyste mondbodem, appelgrootte (Ranula, kikkergezwel)

o   Lipomen aangezicht en nek

-          Plastische chirurgie

o   Vergroeiingen gewrichten door brandwonden (brandwond contracturen)

o   Aangeboren aan elkaar vastzittende vingers of tenen(syndactilie)

o   Aangeboren teveel vingers of tenen (polydactylie)

o   Zenuw gezwel door woekering van bindweefsel (neurofibromen)

o   Reuzegroei van ledematen (gigantisme)

Zo een aantal voorbeelden, de lijst is nog langer. En dan heb ik het specialisme orthopedie en gynaecologie/dames gezondheid met een uro-fistel nog niet genoemd..!

Heel wat condities zien we ook gewoon bij ons in NL, maar is vele geringere mate en niet in dit extreme…

Op het schip gaat het leven "gewoon door". Laatst was ik aan het facetimen, en toen kreeg ik de vraag of ik het nog wel leuk vond aan boord..? Ik klonk niet zo enthousiast.. JA - ik kan gelukkig zeggen dat ik me hier aan boord op mijn plek voel. Maar ondertussen is dit mijn thuis geworden, ik ben hier nu totaal van alle drie de keren naar Mercy Ships nu ruim een jaar van mijn leven aan boord. De nieuwigheid is er af. Dit is voor nu mijn leven aan boord. En net zoals je "gewoon" je leven leidt, zo heb ik hier "gewoon" mijn leven. Thuis ben je (althans ik niet hoor) ook niet altijd enthousiast. 

Mis ik thuis? Ja, natuurlijk mis ik thuis! Het zijn de normaal gesproken de gewone dingen die ik mis. Met mijn zussen zondags middags buiten zitten proberen een zonnetje te pakken (gingen ze vandaag proberen, haha!). Even naar een vriendin koffie doen of een avondje uit en genieten van een wijntje.. De frituurpan aanzetten en lekker kroketten met Oliehoorn fritessaus eten! Op de fiets boodschappen doen, lekker hamsteren bij de AH of nu de opruiming is begonnen een keer vaker de stad in... 

Maar ik heb er voor gekozen om hier te zijn, ik geniet van het hier en nu aan boord. Met alle ups en downs. Met alle leuke momenten waarin ik kennissen en vrienden over het hele schip heb en met momenten dat ik me even alleen voel.. Ik heb ervoor gekozen om hier te zijn, om deel te nemen aan een organisatie die letterlijk het leven veranderd van de armsten van Afrika - van de wereld..Officeel een portretfoto voor het schip.. Ik heb ervoor gekozen om 10 maand niet in NL te zijn met alle loonstrookjes, uitgaven en uitjes. Ik heb ervoor gekozen om hier te zijn om patiënten te screenen en zoveel mogelijk patiënten te zien en hier dankbaarheid en knuffels voor terug te krijgen ipv een geldbedrag. Ja, natuurlijk mis ik straks mijn wintersport wetende dat "de hele groep" gaat. Ja, natuurlijk tel ik wel eens af over hoeveel maanden ik weer thuis ben.. Maar dan bedenk ik me hoe gezegend ik ben dat ik iemand ben met een opleiding, opgegroeid in een liefdevol gezien, dat ik lieve vriendinnen en collega's heb. Dat het ziekenhuis mij steunt en dat ik zelfs weer terug mag komen omdat ik maar liefst voor 10 maand onbetaald verlof heb. Dat ik voldoende middelen en materialen heb om hier te zijn en dit mag delen met anderen... Wil ik al naar huis? NEE, ik ben nog niet klaar! Wanneer ik mensen weg breng naar het vliegveld, ben ik niet jaloers dat ik nog niet naar huis “kan”. Ik mag hier gelukkig nog wat langer blijven :)

Vanuit het Deventer Ziekenhuis wordt ik ook gesupport, met berichtjes, een donatie van de stichting Tonga en met donaties van personeelsleden privé! Enorm dank jullie wel! Misschien hebben jullie het voorbij zien komen op intranet – maar ik heb een kort filmpje aan boord voor jullie opgenomen! Ik plaats ehm ook maar even hier op mijn blog!

Ook deze keer heb ik weer video’s en foto’s met tekst en uitleg bijgevoegd…!

Dank voor jullie support, berichtjes en het blijven sturen van de kaartjes. Mijn wand hier in mijn kamer wordt voller en kleurrijker!

Mochten mensen nog een pakketje op willen sturen, half februari gaat de laatste container weg uit NL die hier nog in Kameroen aan moet komen..

Ik kopieer nog even een stuk tekst vanuit mijn eerste Kameroen blog – je mag het doorlezen en er wat mee doen ;) of overslaan.. ;) Even goede vrienden!!

Lieve allemaal, tot ziens/horens en snel weer een keer!

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Om de kosten zo laag mogelijk te houden en de operaties gratis uit te voeren, word er van iedere vrijwilliger een maandelijkse bijdrage verwacht voor kost en inwoning aan boord van de Afrika Mercy. Financiële steun is dan ook altijd welkom. Het is mogelijk om de gift over te maken naar Mercy Ships, zodat deze aftrekbaar is voor de belasting. Deze giften verlopen via Mercy Ships Holland naar het hoofdkantoor van Mercy Ships in Texas, en vanuit daar wordt het op mijn Mercy Ships account wordt gestort. Dit duurt ongeveer een maand voordat ik dit daadwerkelijk heb.

Het Mercy Ships Holland rekeningnummer is: NL 75 ABNA 0411467778 t.n.v. Mercy Ships Holland te Rotterdam, o.v.v. Annerieke Roelofs AFM + 4133

Het is belangrijk om dit precies zo te vermelden - naam en code -, omdat anders de gift ergens anders terecht zal komen. Alvast hartelijk dank!

De voorraden voor het schip worden per container geleverd, en verzonden vanuit Amerika en vanuit ons kantoor in Rotterdam. Nu ik langer aan boord blijf, “kan” ik hier ook gebruik van maken. Dat betekend dat ik pakketjes kan ontvangen (hint hint hint – hihi).

Per luchtpost
De post voor bemanningsleden aan boord van de Africa Mercy wordt vanuit heel Europa verzameld op het kantoor in Rotterdam. Wekelijks wordt de verzamelde post verstuurd naar de Africa Mercy. Kosten voor het versturen van de post naar Rotterdam is voor de afzender. Bij ontvangst aan boord moet het bemanningslid de kosten voldoen voor het traject Rotterdam – Africa Mercy. Dat is tot 50 gram gratis, daarboven: $ 1,96 per 100 gram (de dollar is de valuta aan boord). Dus enkel kaartjes en brieven per luchtpost – anders betaal ik enorm veel aan verzendkosten wanneer het om pakketjes gaat! Gebruik voor luchtpost de volgende adressering:

Annerieke Roelofs – Hospital, screening
PER CREWMAIL
p/a Mercy Ships Holland
Ridderkerkstraat 20  
3076 JW Rotterdam

Per container
Daarnaast is er de mogelijkheid om post en pakketten met een van de containers mee te sturen. Het grote voordeel is dat hier geen kosten aan verbonden zijn. Het (mogelijke) nadeel is dat het even kan duren voordat dit aan boord is. Containers vertrekken maandelijks, maar deze zijn gemiddeld wel 6 weken onderweg. Vandaar dat deze mogelijkheid vooral bedoeld is voor bemanningsleden die langer dan 4 maanden aan boord zijn.
Gebruik voor post per container de volgende adressering:

M/V Africa Mercy
Annerieke Roelofs – Hospital, screening
PER CONTAINER
p/a Mercy Ships Holland
Ridderkerkstraat 20  
3076 JW Rotterdam

Wil je op de hoogte worden gehouden en af en toe m’n blog in je mail ontvangen? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst op deze site!

Foto’s

5 Reacties

  1. Daniëlle:
    4 februari 2018
    Wat leuk Annerieke, om weer zo'n enthousiast verhaal van je te lezen. Wat verrichten jullie met elkaar veel bijzonder werk. Heel veel succes, plezier, kracht en zegen gewenst voor het tweede deel van je avontuur in Kameroen!
  2. Marga de With:
    4 februari 2018
    Hey Annerieke, leuk hoor om te lezen! Je geniet maar ik kan je downs ook wel voorstellen
    bye bye
  3. Elma:
    4 februari 2018
    Lieve Annerieke,

    Mooi om weer even te lezen hoe het met he gaat!
    Geniet van alle momenten de komende maanden,
    Knuf van ons
  4. Jeanet Klomp:
    6 februari 2018
    En weer een leuk stukkie! Geniet er nog van Annerieke met je "gewone leventje" daar
  5. Carina Immink:
    20 april 2018
    Hoi Annerieke,

    Ik zag je stukje in het kerkblad en heb nu even je blog gelezen. Mooi beschreven allemaal en respect voor het werk dat je doet. Gods zegen nog voor de laatste maanden daar!