A December to remember!
17 december 2017 - Douala, Kameroen
December, het is alweer de laatste maand van het jaar! Echt winter, lekker koud en dikke kleren aan. Normaal gesproken: ik mopperend dat ik ’s ochtends voor mijn vroege dienst in het ziekenhuis om 06.00 uur mijn auto moet krabben en met sneeuwval ook nog eens in de file beland… Hoewel ik stiekum de sneeuw wel heel erg leuk vindt! Ik kan jullie zeggen, geniet ervan! Jaargetijden hebben, met daarbij de verschillende outfits en charmes – het is echt wel iets fijns! Hier is het winter en we zijn het regenseizoen uit. Dat betekend dagelijks + 30 C. Heerlijk hoor, maar even een dag een andere temperatuur zou wel prettig zijn!
Ook hier gaan we richting kerst – winkeltjes verkopen glitterende groen/rode slingers en her en der hangen verloren wat kerstlampjes. De supermarkten hebben kerstchocolade ingeslagen en af en toe kom je dozen kerstballen tegen! Het is wel iets anders dan de Intratuin in NL..!
Op het schip kun je ook echt merken dat het december is. Ik kan merken dat de bemanning grotendeels Amerikaans is, en Mercy Ships een Amerikaanse organisatie is. Eind november hebben we met thanksgiving een typisch thanksgiving dinner (Jaja, er is zelfs kalkoen naar ons verscheept) gehad en de Amerikaanse crew is de keuken ingedoken om walnoten/pompoen gerechten te maken met de ingrediënten die speciaal voor dit was opgestuurd.. Ik ben maar fijn aangeschoven en heb genoten van al deze heerlijke hapjes!
En dan 1 december. Je lacht je een deuk, sindsdien is alles wat met kerst te maken heeft toegestaan. Acuut per 1 december staat de kerstmuziek aan, worden de kerstbomen voor de dag gehaald en opgetuigd (door de jaren heen is er heel wat naar het schip verscheept en opgeslagen), de dames dragen heel de maand kerst-oorbellen en de alle deuren van alle slaapcabines worden uitgebreid versierd. Er is zelfs een heuse wedstrijd wie de mooiste deur heeft versierd. Het schip wordt zo goed en kwaad als het gaat steeds meer versierd en de winterse activiteiten gaan van start.
Begin december hebben wij een weekend bezoek gehad van een aantal bestuursleden van Mercy Ships Holland. Eén daarvan was Jan v.d. Bosch. Ik denk dat een heel aantal van jullie hem wel kennen/weten wie hij is. Hij is voorzitter van het bestuur en heeft twee nieuwe bestuursleden meegenomen. Ze hebben ons NL crew heerlijk mee uit eten genomen op hun kosten.. Kan je zeggen - het was fantastisch. Heerlijk restaurant, eindelijk eens een wijntje bij het avondeten (alcohol is op het schip absoluut VERBODEN.. Maar mag wel als je uit eten gaat). Voorgerecht, hoofdgerecht en een toetje.. Nog maar een wijntje dan ;)... mmm, wat kan je daarvan genieten. En even lekker heel de avond in je eigen taal kletsen! Zelf ga ik niet zo snel uit eten, Kameroen is een vrij duur land en ik betaal aan Mercy Ships kost en inwoning...
Terwijl wij NL’ers hier op het schip op 1 december nog volop in de pepernotenfase zitten, rinkelen ons de kerstbellen al in de oren.
Over sinterklaas gesproken – uiteraard hebben we dat hier aan boord gevierd! Vanuit het Mercy Ships kantoor Nederland is er in totaal wel 35 kg aan pepernoten verscheept om dit hier met de anderen te delen! Dus, flink aan de bak! Zondag met alle kinderen pepernoten, speculaasjes en taai taai bakken voor de gezelligheid! Maandagavond 4 december was de opdracht voor iedereen; “zet je schoentje klaar, buiten – voor je cabindeur”. Met een aantal NL’ers heb ik die avond 340 schoentjes gevuld met pepernoten (zie filmpje). Uiteraard als “pieten” hebben we wel wat schoenen verstopt, vastgeknoopt aan andere schoenen of aan balustrades geknupt.
Dindsdag 5 december hebben we heus sinterklaas met alle kinderen van het schip gevierd! Het kantoor NL heeft dit jaar een prachtig nieuw sinterklaaspak met 40 cadeautjes opgestuurd! Samen met nog 2 anderen zag ik het uiteraard wel zitten om piet te spelen. Wat schmink op, funcy scrubs aan, pieten muts op, jutezak met pepernoten over mijn schouder en gaan! Zie foto’s – het was erg gezellig en het schip met crew uit 40 verschillende landen weet nu wat sinterklaas is en hoe fijn die pepernoten wel niet zijn! Op de fiets kwam sint naar de bemanning. Ik als piet fietsen, Sint achterop. Een andere piet op de skeelers er achteraan! Een pakjesboot had die beste man niet meer – weg gegeven aan Mercy Ships voor een ziekenhuisschip.. ;).
Ondertussen gaan we dagelijks door met het screenen van patiënten. Na de screening van orthopedie, wordt deze operatie kamer overgenomen door de plastische chirurgie. En plastische chirurgie in de reconstructieve zin van het woord. Brandwondcontracturen en enorme gezwellen aan armen/benen/romp die je beperken in het dagelijks leven.
Ik neem jullie even mee in het leven van Fanta. Een verpleegkundige in het dagelijks leven. Jaren geleden had ze een klein gezwel onder haar re.bovenarm. Geen geld om een arts te vragen om er wat aan te doen waardoor het groeit en maar door groeit. Uiteindelijk kwam ze bij ons in de screeningstent met een gezwel zo groot als een voetbal onder haar arm. Enorm warm, je ziet duidelijk de bloedvaten zitten. In NL zou je met een klein knobbeltje onder je arm je even melden bij je huisarts. Je denkt niet na over eventuele kosten bij de huisarts, misschien krap je je even over je hoofd als je wordt doorgestuurd naar het ziekenhuis – omdat je eigen risico er dan aan zou kunnen gaan. Maar dan ben je blij dat dat knobbeltje weg is.
Hier ligt dat toch even heel erg anders en groeit het maar door, tot een aantal kilo’s zware massa aan je arm. Je kunt je voorstellen dat het heel wat beperkingen met zich mee brengt, en ondertussen een operatie lastiger wordt omdat er meer bloedverlies zal zijn. Wij verpleegkundigen hebben haar onderzocht en geconcludeerd dat ze afgezien van deze tumor gezond is en haar een volgende afspraak gegeven voor de screening met de chirurg. De plastische chirurg zag gelukkig mogelijkheden en ondertussen heeft ze haar operatie gehad. De dag toen ze ontslagen werd van de afdeling en het schip mocht verlaten, kwam ze juichend onze screeningstent inlopen met beide armen trots omhoog! Een paar kilo lichter, enkel een grote pleister zichtbaar. Reden voor een teamfoto uiteraard!
Wanneer je een operatie hebt gehad, ga je na de operatie altijd voor een tijdje naar de uitslaapkamer/recovery voordat je naar de afdeling gaat. Ook hier aan boord. Als er iets mis gaat nadat je geïntubeerd bent geweest en diepe anesthesie medicatie hebt gehad, dan is dat in ongeveer het eerste uur na de operatie. Op de recovery wordt je gemonitord en kunnen we ingrijpen wanneer nodig is. Afgelopen jaar in Benin ben ik twee weken werkzaam geweest op de recovery (PACU heet dat hier; Post Anesthesia Care Unit) en dus zo ingewerkt. Onlangs was er een annulering van één van de PACU-verpleegkundigen die voor twee weken zou komen, en ben ik gevraagd of ik niet twee weken op de PACU wilde werken. En ja, natuurlijk wil ik dat! Spoed verpleegkundige dat ik ben, mis ik af en toe best wel in screening de acute momenten, het gepiep van de monitor, het toedienen van medicatie via infuus en daar hopelijk goede resultaten op te zien. En een leuke bijkomstigheid, ik kan af en toe even een operatie meekijken!
Helemaal leuk, zo zit je met de patiënten in de screeningstent te praten over diens gezondheid – zo sta ik met mijn neus boven een operatie van een patient die ik zelf gescreend heb. Sommigen herkenden mij gelijk, anderen duurde het even wat langer. Wat ik ook snap, met nog een buisje in hun mond komen ze slaperig op de recovery. En dan heb ik ook nog een muts op…
Eén van deze operaties kan ik me nog erg goed herinneren. Tot dusver het mooiste moment voor mij aan boord. 1 December, uiteraard stond op die dag de kerstmuziek voor het eerst aan in de operatiekamer. Kleine, lieve baby Paul kreeg toch eindelijk zijn operatie!
Zijn moeder bracht hem naar ons in screening, ze verscheen zonder dat wij er vanaf wisten. Een bundeltje had ze in haar armen, eenmaal de doeken geopend zagen we een enorm dunne ondervoede baby, een paar maand oud. Baby Paul. 3 maand oud en 2.2 kg. Het was een velletje over zijn kleine botjes. De bloedvaatjes over zijn hoofd overduidelijk zichtbaar. Weinig reagerend wat er gebeurd in zijn omgeving… Ondervoed, zwaar ondervoed. Niet alleen zijn ondervoeding zagen wij, maar hij heeft ook een dubbele gespleten lip en gespleten gehemelte. Met zulke afwijkingen op en in zijn kleine mondje lukte het baby Paul niet om fatsoenlijke hoeveelheden voeding binnen te krijgen. Hij heeft hulp nodig, en liever gisteren dan nu pas.
Baby Paul is opgenomen op de afdeling waar de diëtiste met de verpleegkundigen voor hem zorgden en hem voedden. Moeder is begeleid in het toedienen van de papjes met spuitjes en later met de fles.
Toen baby Paul voorzichtig wat sterker werd is hij ontslagen van de afdeling om te verblijven in het HOPE Center. Sterk genoeg voor een lipoperatie is hij nog lang niet, en tevens heeft hij niet voldoende lipweefsel om zijn gespleten lip te corrigeren. Weken, maanden; van september t/m november verbleef zijn moeder met hem in de HOPE Center en kwamen ze meerdere keren per week terug naar één van onze tenten op de kade waar de diëtiste hem zag.
Ieder bezoekje naar de diëtiste was tevens ook even een bezoekje aan de screeningstent. Zo waren wij in screening mede getuige van het werk wat moeder voor hem deed, heel erg vaak kleine beetjes voeden..
Zo waren wij in screening getuige van het fantastische, ondersteunende werk wat de diëtistes hier aan boord doen.
Zo waren wij in screening getuige dat baby Paul groeide en uiteindelijk een lekkere, zachte dikke baby werd! Dat hij begon te lachen met zijn gespleten mondje en kuiltjes in de wangen had.
Zo waren wij in screening getuige dat de chirurg tijdens een sceeningsdag zei; hij is klaar voor zijn operatie!
Zo was ik getuige (dankzij de twee weken in de recovery) dat ik tijdens de operatie een groot gedeelte mocht zien hoe zijn gespleten mondje een prachtig mooi rond mondje werd. 1 December, kerstmuziek aan, baby Paul met een mini-intubatie-tube in zijn mondje – oogjes gesloten een fantastisch nieuwe glimlach kreeg… Gesloten lippen, lippen die er voor zorgen dat je je mond af kunt sluiten om zo goed te kunnen en te eten en te drinken. Gesloten lippen die er uiteindelijk voor zorgt dat je kunt groeien! Kijk zijn foto’s.. Dan smelt je toch…
En herinneren jullie je Ulrich nog? Onze orthopedische patiënt met zijn “onderbenen 90 graden rechtop”. Ondertussen loopt hij zonder hulpmiddelen doordat hij dagelijks druk bezig is met de fysiotherapeuten in de revalidatietent!
En herinneren jullie de zussen Salamatou nog? Helemaal vanuit het noorden naar het schip gekomen met hun "windswept legs". Ze zijn recht! Zie foto's.
Bovenstaande foto nog voor hun operatie in screening.. Onderstaande foto na hun operatie!
Een aantal weekenden gelden ben ik samen met 3 anderen een nachtje weg geweest naar het strand. Ruim 2 uur rijden en dan ben je er! Hoewel ik mij het strand voorstel met wit, licht zand – handdoekje er op en bakken maar.. was dit iets heel anders. Moet zeggen, het was heerlijk en prachtig mooi! Achter ons groene bergen en voor ons de zee. Zwart zand, flinke golven en gelukkig stonden her en der wat stoeltjes. Het maakt dan niet uit waar je bent, het is even heerlijk om van het schip af te zijn, even zelf te kunnen beslissen hoe laat je wilt ontbijten – wat je wilt eten. Geen lawaaierige eetzaal om je heen, maar gewoon het geluid van de zee!
In onze cabin zijn er een tweetal vertrokken en hebben we ook weer nieuwe kamergenootjes gekregen. Ik ben twee weken geleden naar het onderbed van het stapelbed verhuist en heb me “gesetteld”. Geen geklouter meer bovenin via een los trapje.. Alle geschreven kaarten voor mijn vertrek naar Kameroen en de kaarten die ik hier aan boord heb gekregen hangen, dank jullie allen voor deze kleurrijke aankleding!
December 2017, mijn eerste kerst en oud & nieuw buiten NL. Niet bij familie en vrienden maar met mijn schipfamilie. Een heel aantal mensen zijn tussendoor een paar dagen naar huis. Ik heb besloten om het niet te doen. Een ticket met de feestdagen is erg duur (lees ong. €1100,-) en dat is me toch een beetje teveel van het goede. Ik hoop tussen kerst en oud & nieuw een paar daagjes naar Nairobi te gaan (als ik het visum voor elkaar krijg, geloof me - wat een gedoe), als we toch in Afrika zijn kan ik beter met een stukken goedkopere vlucht een ander Afrikaanse, interessante stad bekijken!
Dank voor al jullie support, kaartjes, berichtjes en ouders bedankt voor het eerste container pakketje.. Harriët, super leuk dat je een pakket hebt gemaakt (kerst? pakket)! Ik weet dat je het een aantal weken geleden op de post hebt gedaan, maar het duurt vaak wel 2.5 maand voordat het hier is..
Vanuit een warm Kameroen (ong. 30 C) wens ik jullie allen goede, gezegende kerstdagen (incl. sneeuw) en een fantastisch nieuw jaar toe!
XX Annerieke
Ps: er zitten dit keer heel wat foto's bij.. In het verhaal, maar nog meer hieronder of onder het kopje fotoIk kon niet kiezen, dus dan maar wat extra..! Vinden jullie vast niet erg.. Het geeft hoop ik een beeld bij de verhalen :). Ook zitten er een paar filmpjes bij, ik zeg de moeite waard om even te bekijken!
Ik wens je heel goede maar bovenal gezegende kerstdagen toe ook al is je eigen vleesenbloedfamilie ver weg de Heere God is overal dicht bij ook bij jou Annerieke. Liefs en een knuffel van mij !
Je hebt er weer een pracht verhaal van gemaakt met pakkende foto's. Ik wens je warme Kerstdagen en een zonnig Nieuwjaar :-). Je zult je familie en vrienden misschien wel missen maar je hebt er daar heel wat bij gekregen. Dikke kus!
Warme herinneringen komen weer boven (vorig jaar om deze tijd zat ik op het schip op de OK.)
Fijne feestdagen en alle goeds en zegen voor het nieuwe jaar!
Groetjes uit de Bloemstraat😘
Ik wens jou ook fijne kerstdagen en een goed en gezond 2018
Ik heb wederom weer met heel veel plezier je verhaal gelezen. Ik wens je hele fijne feestdagen aan boord van het schip, vast ook een hele bijzondere ervaring. Oliebollen en kerstkransjes smaken daar vast ook goed. Heel veel plezier!
Ik wens je fijne feestdagen en een fantastisch 2018 toe.
Liefs Marjan.
Het blijft gewoon leuk en ontroerend om je verhalen te lezen.
Wat hebben we het hier toch goed!
Hele fijne decembermaand en een supergoed 2018.
x Lidy
Wat maak je wat mee op dat schip, ontroerend om te lezen.
vooral van de kleine baby
je bent van alle markten thuis , lezen we. Zelfs een pietepak staat je mooi!
ik wens je Gezegende kerstdagen toe, en een gezond Nieuwjaar
gr Gerrita
Wat doe(n) je ( jullie) geweldig goed werk. Respect!!
Wat een prachtige resultaten. Mooi om te lezen en te zien.
Veel succes voor de komende tijd.
Heel veel succes nog daar!