DZ-live, afscheidsfeestjes, reizen en jaaaa! The Africa Mercy :)

Lieve en leuke allemaal,

Mijn eerste blog vanaf het schip de "Africa Mercy", het schip van Mercy Ships in Madagascar. Ik zal vanaf het begin beginnen, er valt zoveel te vertellen... ;)

Maandag 4 januari, DZ live. In de schouwburg van Deventer gingen we als Deventer Ziekenhuis-collega's het nieuwe jaar inluiden. Bij deze "bijzondere nieuwjaarsborrel" mocht ik mijn verhaal vertellen wat ik ga doen bij Mercy Ships. Een hele leuke ervaring, maar vooral bijzonder dat ik voor zoveel collega's van het ziekenhuis (650 personen?!) iets mocht vertellen over het mooie werk wat Mercy Ships doet. En het is tevens een goede PR! Nadien namen mijn collega's me mee om gezellig een hapje te gaan eten in de stad, te leuk! Verwend met Hollandse drop, chocola, selfie-stick (ja, komt erg van pas - hihi) en een grote financiële donatie (nogmaals lieve DZ'ers en SEH-collega's, heel erg bedankt) wat is dit afscheid top!

Volgende dag toch maar echt begonnen met het inpakken van de koffers. Wat neem je allemaal mee voor 4 maand. En nou ben ik ook nog eens heel goed in heel veel meenemen, dus een aantal dingen (waaronder mijn grote vriend, de föhn) moest toch maar thuis blijven. 's Avonds met een vriendin afgesproken, maar als verrassing kwam de hele vriendengroep binnen druppelen. Hoe leuk! Na koffie, appelflappen (in het geheim gebakken door mijn thuisfront), wijntjes en een enorm lief "foto- en briefjes boek" maakt het afscheid gezellig en veel minder erg!

Dag voor vertrek de laatste dingetjes geregeld, afscheid genomen van grootouders en verdere familieleden. Ik kreeg nog een foto-mapje mee met leuke foto's van familie en vrienden (thanks Arlinde - xxx) en een nieuwe bedel voor mijn pandora armband, een schip - hoe topasselijk (thanks sisters - xxx)! 's Nachts om 02.30 uur stond een lieve vriendin op de stoep (super lief zo midden in de nacht!!) om me weg te brengen samen met mijn zus en ouders. Broerlief is opgebleven om mij "doeg - te knuffelen" en lieve Mathilde heb ik dan toch maar even wakker gemaakt voor een laatste dikke knuffel ;). Eenmaal op Shiphol was het dan toch echt afscheid nemen van de laatsten; knuffelen, kus een traan en een lach - dooeehooeegg, op naar Madagascar!!

Na twee goede vluchten kwam ik 's avonds laat aan in de hoofdstad Antananarivo met nog 6 anderen. We werden opgewacht door een medewerker van Mercy Ships, waarna zij ons als "Mercy Shippers" makkelijk door de douane loodst met snel geregelde visum stempel. Dit is mogelijk, omdat Mercy Ships een heel aantal afspraken maakt met de regering voordat zij daadwerkelijk daar naar toe varen.

We werden naar een guesthouse gebracht waar we ons niet eerst hoefden in te checken en kregen zo de sleutel van ons appartementje, allemaal geregeld door Mercy Ships :).

Twee dagen heb ik de toerist uit gehangen in Antananarivo. De eerste dag zijn we een stukje de stad in gelopen, een lokaal marktje bezocht, uitgerust enz.. De volgende dag hebben we een taxi geregeld die ons naar een soort ZOO bracht, een park waar de typische "madagascar-aapjes" nog vrij leven en hun eigen plekje daar hebben. Deze Lemurs, zijn o.a. wel bekend van de animatiefilm "MADAGASCAR". Nadien zijn we naar het kasteel van de stad gegaan, gelegen op het hoogste punt van Antananarivo wat ons een prachtig uitzicht gaf!

Onderweg door de stad lopend en rijdend wordt mij duidelijk hoe erg de armoede hier is. Kinderen slapen, spelen en werken op straat. De vuilnis is op bepaalde plaatsen hoog opgestapeld waar o.a. kinderen en volwassenen nog wat bruikbaars proberen tussen te vinden. Moeders voeden hun kinderen terwijl ze hun rijst verkoopwaar op een kleedje proberen te verkopen en de mannen klussen aan taxi's die bijna uit elkaar vallen om ze nog maar weer aan de praat te krijgen zodat er nog wat verdiend kan worden. De was wordt gedaan in een bruine rivier en gedroogd op het gras. Als je geluk hebt loop je nog op slippers of zelfs schoenen, maar anders wordt het gewoon op de blote voet.Tussen dit alles door lopen de straathonden en hobbelen wat schriele kipjes.

Het maakt mij klein en dankbaar hoe rijk wij dan zijn en hoe goed wij het eigenlijk wel niet hebben... Natuurlijk weet je het wel, zie je foto's, filmpjes en hoor je er veel over Afrika - maar om het dan met eigen ogen te zien...

De volgende dag, zondag 10 januari, was het dan eindelijk zover. Op naar het schip! Met een busje werden we (ondertussen totaal met 20 personen) naar het schip gebracht, een 8 uur durende trip. Madagascar is prachtig, naast armoede staat het ook bekend om de prachtige flora en fauna. Deze is uniek, gezien het land een eiland is. Dit geld ook voor de inwoners van dit land. Ze zijn niet typisch Afrikaans, niet typisch Aziatisch - ze zijn echt een mix van beide!

Vlak voor "dinner-time" arriveerden we aan boord waar we hartelijk werden onthaald. Zoals eerder genoemd in mijn vorige blog is het een komen en gaan van tientallen vrijwilligers (totaal op het schip 450 personen). We werden ingecheckt kregen een persoonlijk pas en cabine-sleutel. Lucky me, ik ken iemand die al een aantal weken als verpleegkundige aan boord zit en ook zij stond buiten op mij te wachten. Heerlijk om een Nederlander te zien sinds drie dagen en eventjes gewoon Nederlands te praten... Jaja, alles is en gaat hier internationaal, dus alles in het Engels! Het is goed voor me, en ik merk dat het met de dag steeds wat beter gaat. Af en toe een heerlijke blunder tussen door, maar ach...

Na het dinner (een lopend buffet, ook weer gemaakt en geregeld door vrijwilligers), een douche en het uitpakken van mijn koffers heb ik heel wat andere "Dutchies" ontmoet die hier een paar weken, een paar maand of zelfs een paar jaar zitten! Een Nederlands gezin hier aan boord met 3 jonge kinderen heeft aan boord een gezinscabine waarin zondagavond alle dutchies eventjes samen komen koffie drinken. Heel gezellig!! Dit is na de community-service, dit is een soort van "worship / kerkdienst" aan boord voor iedereen!

Maandag was mijn introductie-dag, samen met 7 andere verpleegkundigen. Heel de dag kregen we uitleg over de gang van zaken op het schip, de regels, afspraken en gebruiken.Wat te doen bij calamiteiten op het schip en hoe de veiligheid van de crew gewaarborgd word. Een rondleiding waar we alles kunnen vinden (ja, en ik verdwaal na 3 dagen nog steeds wel eens :)) en wat we als verpleegkundige kunnen verwachten.

Dinsdag, jaaaaaaaa - mijn eerste werkdag als verpleegkundige aan boord van Mercy Ships :)! Ik werd ingewerkt op de B-ward, de afdeling waar vrouwen met VVF liggen. Oftewel, deze dames hebben een bevalling van soms dagen gehad zonder enige professionele hulp en hebben hierdoor een fistel vaginaal naar de blaas. Dit betekend dat zij continue urineverlies hebben vaginaal en hun blaasfunctie er niet meer is. Vaak heeft het kindje de geboorte niet overleefd en worden zij verstoten van hun familie. Hoe naar, schrijnend dit ook klinkt, maar door de ongecontroleerde urineverlies stinken zij, zijn zij kapot van onderen en komt hun man er achter dat hun "vrouw-zijn" niet meer was zoals voorheen... Ze zijn niet meer wat waard... Ik droeg zorg voor een 20-jarige vrouw die 4 dagen in bevalling heeft gelegen, haar kindje heeft het niet overleefd... Zo verlegen, dankbaar en blij als deze dames zijn maakt het werk erg bijzonder! Naast zorg voor medicatie, wondzorg en uitleg is het erg belangrijk om liefde en persoonlijke aandacht te geven aan deze mensen. Dit zijn ze niet meer gewend. Ze zijn raar, anders, vies en hebben geen plekje meer in de maatschappij. Een knuffel en een arm om hen heen "makes them very happy". De dagdienst hebben we traditie-getrouw afgesloten om zingend en dansend door de gang te gaan met de verpleegkundigen, patiënten en dagwerkers (daarover een volgend blog meer), uiteraard op z'n Afrikaans :)...! Samen zingen, samen bidden - in het Engels of in het Malagasisch - het is bijzonder dat ik hier een heel klein onderdeel van uit mag maken!

Ik merk dat mijn blog wel een beetje heeeeeeeel lang is geworden, maar hoe meer nieuwe dingen - hoe langer mijn blog uiteraard :). Ik waardeer het enorm dat ik zoveel volgers heb die met me meeleven en de tijd nemen om mijn blog te willen volgen!

Mochten er mensen zijn die het leuk vinden om mij post te willen versturen. Dat kan! Het wordt verscheept/verstuurd vanuit het Mercy Ships kantoor Rotterdam. Zie onderstaand bericht hoe dit mogelijk is!

Lieve allemaal, tot horens en de volgende blog! X Annerieke

Ps: voor foto's en video's moet je even apart naar het kopje foto's en video's gaan. En mocht je de blog lezen op je mobiel (geel en wit-kleurend), klik dan even onderaan op "desktop-versie". Is de blog gelijk een stuk mooier en kleurrijker ;). En anders gewoon op de laptop/computer!

De post voor bemanningsleden aan boord van de Africa Mercy wordt vanuit heel Europa verzameld op het kantoor in Rotterdam. Wekelijks wordt de verzamelde post verstuurd naar de Africa Mercy. Kosten voor het versturen van de post naar Rotterdam is voor de afzender. Bij ontvangst aan boord moet het bemanningslid de kosten voldoen voor het traject Rotterdam – Africa Mercy. Dat is tot 50 gram gratis, daarboven: $ 1,96 per 100 gram (de dollar is de valuta aan boord). Gebruik voor luchtpost de volgende adressering:

Annerieke Roelofs, Hospital
PER CREWMAIL
p/a Mercy Ships Holland
Strevelsweg 700/317  
3083 AS Rotterdam