Ja hoor, ik ga weer terug naar het schip :)!

Lieve mensen, het is weer zover! Ik mag en ga weer terug naar de Africa Mercy, het schip van Mercy Ships. Ruim een maand geleden is het schip aangekomen in Dakar, de hoofd- en havenstad van Senegal. Voordat ik jullie meeneem daar naar toe, schrijf ik nog eerst over een ervaring van afgelopen jaar.

Vorig jaar zomer 2018 ben ik thuis gekomen na 10 maand te zijn weg geweest. Ik ben met het schip mee terug het land Kameroen uit gevaren wat een fantastische ervaring was!! Het schommelen - het zien van helder blauw water in plaats van een bruine, vieze rivier - het zien van dolfijnen die al springend naast ons varend schip mee zwommen - het staan op de brug met niets dan water om je heen - het eindelijk horen van de machines en je huis is geen ziekenhuis meer, maar nu echt een varend schip! En het was heerlijk om wat meer vrije tijd te hebben, het was geen vakantie hoor - maar patiënten hadden we niet meer. Administratie werd het... Nou, na een paar dagen was ik daar ook wel klaar mee, ben toch liever met patiënten aan het werk! En ja, het misselijk zijn in het begin nemen we dan maar op de koop toe. Ik heb het gelukkig maar bij 1 keer overgegeven gehouden :).

En thuis komen was top! Heerlijk vrienden, familie en collega's weer zien en spreken. Ik werd van Schiphol opgehaald met Lays paprika chips (guilty pleasure) en krentebollen - oh wat was dat fijn. En wat trouwens ook weer een fijne NL bijkomstigheid was, was het Nederlandse (zachte) toilet papier - hihi.. echt waar, geen rekening mee gehouden maar wat hebben we het goed op de toilet in Nederland!! Afijn, na een weekje te hebben "geland"op NL grond ben ik in maar weer eens aan het werk gegaan op de spoedeisende hulp in Deventer - er moest toch weer eens geld op de plank komen na 10 maand onbetaald verlof... En oh, wat is het dan toch makkelijk dat je patiënten dezelfde taal spreken als jij...

Vlak na de zomer sprak ik mijn collega / een vriendin / screenings leidinggevende, en zij vroeg me of ik toch niet als je blieft even (lees 1 week) terug wilde komen naar het schip, wat bijna naar Guinee zou varen. Er lag een grote screeningsdag in het verschiet en ze konden alle hulp gebruiken die er maar te vinden was - en zo heel veel mensen wereldwijd zijn er niet die precies weten wat nou het screenen bij Mercy Ships inhoudt. Het koste me niet lang om over na te denken - Ja! Tuurlijk wil ik helpen, even kijken of ik nog maar zo weer eventjes weg kan. En dan kon gelukkig :). Goed 3 weken later zat ik in het vliegtuig, op naar de Africa Mercy wat een paar dagen daarvoor was aangemeerd in Guinee.

Het waren 6 wervelende dagen met veel werkzaamheden, waarvan 1 dag een zeer intense dag was! De dag waarvoor ik officieel "ingevlogen was". Op deze dag hebben we in de stad een pré-screening gedaan. Een dag waarin iedereen zich kon presenteren voor de patiënten selectie. Conclusie, we hebben met 11 personen die dag ruim 6000 patiënten gescreend. Wat betekend dat ik per persoon ongeveer 20 tot 30 seconden de tijd had, om in te schatten of dit zorgprobleem door Mercy Ships verholpen kon worden. Ongeveer 70% van al deze mensen waren een "nee". Nee, sorry - ook wij hebben hiervoor niet de juiste chirurg. Nee, sorry - je verhaal klinkt met de daarbij open wonden dat je kanker hebt - ook wij kunnen je niet helpen. Nee, sorry - ik zie dat je kindje NU in een insult zit, maar een (kinder)neuroloog hebben wij ook niet en jaren lange medische zorg kunnen ook wij niet bieden. Nee, sorry - dat je dagelijks hoofdpijn hebt kan een neurochirurg ook niet zo verhelpen. Nee, sorry - je kunt als volwassene al jaren niet meer lopen, wij kunnen je ook niet meer helpen.. En zo nog vele, vele, velen meer. Absoluut een dag die er bij ons allen in heeft gehakt, en ik een aantal "nee-patiënten" nooit meer zal vergeten. De wanhoop in hun ogen, de laatste hoop die bij hun weg haal, die blik als ik ze het hek van de uitgang wijs, de vrouw die voor mij instort en totaal overstuur begint te huilen... Gelukkig waren er ook Ja's! Ja, oh ja - die bult kunnen we weg halen. Ja, die brandwond-vergroeiing kunnen we verhelpen. Ja, jou klompvoetjes lieve kleine baby kunnen we wel goed gipsen. Oh, ik zie het al - een "meloen" aan je keel hangend - vast een goiter (struma), loop maar door! Al de ja's mochten doorlopen en werden ingepland om ze op een later moment dit jaar weer te zien door de verpleegkundige om te kijken te beoordelen wat er nu werkelijk aan de hand is.

De bijgevoegde foto's zijn van deze screeningsdag. Wat is de medische nood hier enorm hoog!! Je staat niet zomaar uren in de rij met een flinke tumor op je gezicht. Als je geld had, dan wel een bekwame arts had - dan had je die tumor niet en was het niet nodig om hier te staan...

2 dagen later ging ik weer naar Nederland. Vol emoties, gedachten om een paar dagen later weer in NL "gewoon" weer aan het werk te gaan... En soms te luisteren naar dingen die er dan mijns inziens er helemaal niet toe doen. Ik merk wel dat ik regelmatig, nu nog, denk; waar maak je je druk om. Wat maakt jou dat nu uit dat je nog niet de juiste kerstboom hebt, dat je niet de juiste plant in de vensterbank hebt staan, dat de AH niet het juiste op voorraad had, dat... Is dit nu belangrijk? is dit nu iets waar je je gelukkiger bij voelt? Is het nu echt nodig om echt zo te gaan zeuren, kijk eens even om je heen - luister eens het nieuws.. Wij hebben het hier in NL ZO ONTZETTEND GOED!!

Maar goed, na ruim een jaar weer in NL te zijn geweest (ondertussen een eigen plekje in Deventer te hebben gevonden) klopt het screenings-hartje in mij wel weer.. Dus ik ga weer "eventjes" terug, dit keer bijna 6 weken. Ik hoop volgende week woensdag, 9 oktober te vertrekken naar Dakar. Opnieuw sluit ik mij weer aan bij het screeningsteam, en zal ik dit keer meer landinwaarts reizen om aldaar de patiënten te kunnen bereiken. Ik zal een keer een week weg zijn, en een keer 2 weken weg. Daarnaast is er ook een kliniek in de stad waar ik werkzaam zal zijn. Ook de screeningstent op de kade staat er weer, maar ik geloof dat ik daar niet zoveel zal zijn. Maar goed, ik ga het meemaken. Ik kom er om te werken, waar ze me maar willen hebben. 

Ik kijk er naar uit om die lieve, kleine, dikke donkere baby's met hun gespleten glimlachjes weer te kunnen knuffelen, een schouder om een mevrouw te kunnen slaan en die meneer de hand te kunnen drukken - ja, jullie worden gratis geopereerd en jullie gaan een nieuwe toekomst tegemoet. 

Ik kijk er naar uit om al die oude bekenden op het schip weer te zien! Een aantal zitten er nog steeds en een aantal zijn er net als mij ook weer opnieuw. En ik zal weer nieuwe mensen leren kennen!

Opnieuw kom ik ook weer met een oproep naar jullie toe! Het beleid omtrent de eigen kosten is nog onveranderd, wat betekend dat ik nog steeds mijn eigen vliegticket (€900,-) en verblijfskosten (€600,-) moet betalen + kosten als boodschapjes, inentingen, treinticket enz... Voel je je geroepen om mij hierin te ondersteunen? Heel graag en alvast hartelijk dank!! Het is mogelijk om de gift over te maken naar Mercy Ships, zodat deze aftrekbaar is voor de belasting. Deze giften verlopen via Mercy Ships Holland naar het hoofdkantoor van Mercy Ships in Texas, en vanuit daar wordt het op mijn Mercy Ships account wordt gestort. Dit duurt ongeveer een maand voordat ik dit daadwerkelijk heb.

Het Mercy Ships Holland rekeningnummer is: NL 75 ABNA 0411467778 t.n.v. Mercy Ships Holland te Rotterdam, o.v.v. Annerieke Roelofs AFM + 4133. Het is belangrijk om dit precies zo te vermelden - naam en code -, omdat anders de gift ergens anders terecht zal komen. 

Lees je deze blog voor het eerst en ben je nieuwsgierig naar wat ik straks nu zal gaan doen? Rechts in het scherm kun je je email adres ergens achter laten - je krijgt een email om je aanmelding te bevestigen en dan krijg je automatisch een berichtje in je mailbox zodra ik een blog heb geplaatst.

Lieve, leuke volgers - tot horens! De volgende blog zal vanuit Senegal jullie kant op komen :)